وقتی صحبت از مد می شود، روندها می آیند و می روند. از زمان های قدیم تا به امروز، دنیای سبک و زیبایی تغییرات زیادی را به خود دیده است. در اینجا، نگاهی به تاریخچه مد پاورقی های غیرمعمول می اندازیم. از رقابتهای طراحان گرفته تا روندهای مرگبار و باورهای غلط رایج، هفت واقعیت عجیب مد را در زیر کشف کنید.
فلپرها حاشیه نپوشیدند
زمانی که به استایل دهه 1920 فکر می کنید، یک مورد رایج، لباس حاشیه ای است. اما به گفته بورلی بیرکز، متصدی نمایشگاه، که در سال 2017 با Racked صحبت کرد، اینطور نیست. این می تواند مهره دوزی یا گلدوزی باشد،» او فاش می کند. مانند بسیاری از چیزها، این را می توان به هالیوود گره زد. فیلمهایی که در دهه 1920 اتفاق میافتند، اما در دهه 1950 ساخته میشدند، تفسیرهای مدرنی از سبک یکپارچهسازی با سیستمعامل داشتند. اما با این وجود، افسانه استفاده از لبه های لبه دار هنوز هم تا به امروز ادامه دارد.
فونداسیون با سرب ساخته شد
امروزه مصرف کنندگان بیشتر از مواد شیمیایی سمی استفاده شده در محصولات آرایشی آگاه هستند. اما در دوران باستان و تا قرن نوزدهم، پودر بر پایه سرب رایج بود. پرتره چهره های معروف مانند ملکه الیزابت اول چهره هایی با پوست رنگ پریده و سفید شیری دارد. بسیاری از افراد برای رسیدن به این ظاهر از فونداسیون سروس استفاده کردند که حاوی سرب سفید به عنوان ماده اصلی بود.
جالب اینجاست که ملکه الیزابت اول از فونداسیون برای پوشاندن جای زخم های ناشی از یک حمله آبله در 20 سالگی استفاده کرد. مسمومیت با سرب در نهایت می تواند منجر به مرگ شود و سال ها طول می کشد تا اثر خود را نشان دهد. افراد مبتلا علائم مختلفی مانند بی خوابی، سردرد، فلج و از قضا لک های پوستی داشتند.
کوکو شانل و السا شیاپارلی با هم دشمنی تلخی داشتند
امروزه شانل یکی از مشهورترین نام های مد است. اما در دهه 1930، طراحان گابریل "کوکو" شانل و السا شیاپارلی رقبای سرسختی بودند شیاپارلی در مقایسه با همتایان خود به خاطر طراحی های مد و فشن معروف بود. "البته آنها رقیب بودند و خصوصی یکدیگر را با تمجیدهای ضعیف لعنت می کردند. همچنین ادعا می شود که شانل یک بار موفق شد شیاپارلی را به آتش بکشد."شانل زمانی از شیاپارلی به عنوان «هنرمند ایتالیایی که لباس میسازد» یاد کرد. پس از جنگ جهانی دوم، این خانه Chanel بود که موفق شد در حالی که کسب و کار Schiaparelli ورشکست شد و او آن را در سال 1954 تعطیل کرد. در سال 2013، برند Schiaparelli به طور رسمی تحت مدیریت خلاق مارکو زانینی راه اندازی شد.
پوما و آدیداس از رقابت خواهر و برادر متولد شدند
امروزه آدیداس و پوما به عنوان دو برند معروف کفش کتانی شناخته می شوند. اما آیا می دانستید که این دو برند توسط برادران ساخته شده اند؟ در دهه 1920 برادران آلمانی آدولف و رودولف داسلر یک شرکت کفش راه اندازی کرد. به سرعت به موفقیت رسید، اما تنشهای فزاینده منجر به تقسیم شرکت به دو بخش در سال 1948 شد.
بیشتر گزارشها به حادثهای در طول جنگ جهانی دوم اشاره میکنند که در آن شهر آلمانی Herzogenaurach توسط نیروهای متحد بمباران شد. وقتی آدی و همسرش با رودی و همسرش به یک پناهگاه بمب رفتند، فریاد زد: "حرامزاده های کثیف دوباره برگشتند." رودی این کار را توهین به خانواده خودش دانست. آدی نام برند خود را آدیداس گذاشت در حالی که رودی از نام خود رودا استفاده کرد اما بعداً آن را به پوما تغییر داد. به گزارش فورچون، آدی با دانش خود در زمینه تکنیک ها و ارتباط با ورزشکاران در صدر قرار گرفت.
دلیلی برای عبارت «دیوانه به عنوان کلاهککن» وجود دارد
امروزه وقتی به کلاهدوز دیوانه فکر می کنیم، احتمالا بیشتر مردم به «آلیس در سرزمین عجایب» فکر می کنند. اما در قرن نوزدهم، روز اوج ساخت کلاه، سازندگان کلاه از جیوه برای فرآیند نمد استفاده می کردند. قرار گرفتن منظم در معرض جیوه باعث ایجاد توهم، بی خوابی و اختلال در گفتار می شود. عبارت «دیوانه مثل کلاهدار» از این عبارت میآید. در دهه 1940 بود که جیوه در ساخت کلاه در ایالات متحده ممنوع شد.
مردان اولین کسانی بودند که کفش پاشنه دار پوشیدند
امروزه کفش های پاشنه بلند با کمد لباس زنانه همراه شده است. اما ممکن است تعجب کنید اگر متوجه شوید که کفش های پاشنه بلند در واقع برای مردان طراحی شده اند. طبق نمایشگاهی به نام: کفش: لذت و درد در کالج هنر و طراحی ساوانا، کفشهای پاشنه بلند در قرن پانزدهم در ایران ساخته شدند. این روند به اروپا مهاجرت کرد و اشراف مرد آنها را برای ظاهری قدرتمند پوشیدند. علاوه بر این، این همان جایی است که عبارت "پاشنه خوب" از آنجا می آید.
کرست ها آنقدرها هم که فکر می کنید خطرناک نبودند
کرست جلوه ای شبیه به ساعت شنی می داد و اغلب به عنوان بسیار خطرناک شهرت دارد. کرست ها برای اولین بار در دهه 1500 رایج شدند و تا دهه 1960 محبوبیت داشتند. با مکیدن تنه زنان، دور کمر زنان را کوچکتر می کرد. والری استیل، مورخ مد و نویسنده «کرست: یک تاریخ فرهنگی»، استدلال میکند که کرستها آنقدرها که مردم فکر میکنند خطرناک نبودند.
او ادعا می کند که ایده کرست 13 اینچی یک افسانه است و کرست ها آنطور که تصور می شود باعث بدشکل شدن اندام ها نمی شوند. استیل همچنین خاطرنشان می کند که مردان اغلب به پوشیدن کرست اعتراض می کردند. به این معنی که زنان به میل خود آنها را می پوشیدند. خوشبختانه، امروزه زنان دارای اسپانکس هستند تا اندامی صاف و بدون درد داشته باشند.