دو خلاق، هانتر و گاتی، اشتیاق خود به نقاشی و عکاسی را با نمایشگاه "من از تو ستاره خواهم ساخت" در یک پروژه در هم آمیختند. این تصاویر که در جریان هنر بازل در میامی این ماه از 1 دسامبر تا 30 دسامبر در KATSUYA توسط Starck نمایش داده میشوند، عکسهای مد خود را از چهرههای برجستهای مانند فارل ویلیامز، دایان کروگر، تونی گارن، آنیا روبیک و برونو مارس میگیرند و از تصاویر فراتر میروند. -نقاشی هایی شبیه به ماسک هایی که صورت افراد را می پوشاند. این قطعات بوم با الهام از آثار هنری نئو اکسپرسیونیستی ژان میشل باسکیا، به منظور «دادن زندگی ابدی» به تصاویر اصلی است. FGR اخیراً این فرصت را داشت که با Hunter & Gatti (معروف به کریستین هانتر و مارتین گاتی) در مورد نمایشگاه و آنچه که الهام بخش کار آنها است صحبت کند.
ما پیشنهاد شکستن زیبایی [یک فرد مشهور]، تغییر چهره و تقریبا غیرقابل تشخیص آن را دوست داریم، سعی می کنیم نشان دهیم که شما نمی دانید آن شخص کیست.
الهام بخش این نمایشگاه چیست؟ چه چیزی آن را با دیگرانی که انجام داده اید متفاوت می کند؟
الهام بخش این نمایشگاه به تمایل ما برای آوردن زندگی جدید به قالب عکاسی سنتی و دادن معنایی کاملاً جدید به آن مربوط می شود. مفهوم خاصی از آدم خواری در دنیای مد وجود دارد، زیرا تصویری که ممکن است امروز به عنوان مهم یا پیشگام در نظر گرفته شود، فردا به راحتی فراموش می شود. علاوه بر این، ما در لحظه ای زندگی می کنیم که تجاری بودن مهمتر از خلاق بودن است. به همین دلیل است که سه سال پیش شروع به نقاشی روی عکس هایمان کردیم. این تلاشی بود برای تداوم سرعت آتش سوزی مد و چرخه سریع روندها، برای یافتن معنایی جدید و دادن زندگی ابدی به تصاویرمان. و به نوعی با استفاده از دستانمان، نقاشی ها و همه چیز، آنها را انسانی تر کنیم.
مخصوصاً، برای «من از تو ستاره خواهم ساخت»، آخرین سری پرترههای مشاهیر که بیش از حد نقاشی شدهاند، از نقاشیهای نئواکسپرسیونیستی ژان میشل باسکیا الهام گرفتهایم. قصد ما این بود که گذرا بودن شهرت و محدودیتهای فرهنگ عامه را کشف کنیم، و پرترههای سیاه و سفید هوشیار خود را با قدرت درونی باسکیا که آنها را به چیزی منحصر به فرد و جاودانه تبدیل میکند، گرد هم بیاوریم.
چرا به آن می گویند "من از تو ستاره خواهم ساخت"؟
اولین جرقه در هنگام تماشای مستندی درباره باسکیات زده شد. هنگامی که باسکیا اولین قدم های خود را در هنر برداشت، رنه ریکارد، دلال هنری مهمی که آثار او را در یک مهمانی مشاهده کرد، به او نزدیک شد و به او گفت: "من از تو ستاره خواهم ساخت". باسکیا نه تنها به عنوان یک نقاش بزرگ، بلکه به عنوان سفیر راهی جدید برای درک هنر - هنرمند به عنوان یک سلبریتی، به عنوان یک نماد محبوب - مطرح شد. صحنه هنری نیویورک از Basquiat به عنوان راهی برای بازتعریف مرزهای هنر، به عنوان راهی جدید برای فروش آن استفاده کرد. به همین دلیل است که ما احساس کردیم، همانطور که مجلات از تصاویر ما برای فروش شماره های بیشتر استفاده می کنند یا صنعت هنری از تصویر و شخصیت نمادین باسکیا برای فروش آثارش استفاده می کند، ما نیز می توانیم از باسکیات برای فروش عکس هایمان استفاده کنیم و عکس جدیدی ارائه دهیم. زندگی برای آنها... سلبریتی ها و مدل هایی که از آنها عکس می گیریم، به این ترتیب تبدیل به یک ستاره جدید می شوند که با استفاده از پرتره های باسکیا به عنوان الهام بخش ما، دوباره تعریف می شوند.
چرا روی صورت افراد مشهور نقاشی کنید؟
ما در گذشته پرترههای سیاه و سفید متعددی از افراد مشهور و مدلها ساختهایم. شما نمی توانید یک نگاه اجمالی به شخص واقعی پشت عکس داشته باشید. شما این تصور را دارید که آن شخص را میشناسید زیرا او مشهور است، اما در واقع چیزی در مورد او نمیدانید. از این تصاویر به جز تصاویر زیبای شخصیت های معروف، چیزی بیرون نمی آید. فرانسیس بیکن گفته است: «وظیفه یک هنرمند همیشه عمیق کردن راز است. حتی در زیباترین منظره، در درختان، زیر برگ ها، حشرات یکدیگر را می خورند. خشونت بخشی از زندگی است.» به همین دلیل است که ما ایده نقاشی روی تصاویرمان را دوست داریم. پرترههای باسکیا خام، احشایی، قوی هستند... ما پیشنهاد شکستن زیبایی، تغییر چهره و تقریبا غیرقابل تشخیص آن را دوست داریم، و سعی میکنیم نشان دهیم که شما نمیدانید آن شخص کیست. همانطور که بیکن می گوید، ما باید به عمق ماهیت شخصیت برویم و نشان دهیم که چیزی عمیق و مبهم در همه ما وجود دارد. ما میخواستیم روح جدیدی به عکسهایمان بدهیم، فقط با چیزی که میبینیم بازی کنیم... این مثل یک فریاد است، پاسخی به این که چرا به اعماق راز همه چیز برویم.
کار باسکیات چگونه با شما صحبت می کند؟
پرترههای الهامبخش باسکیا قوی، شهودی و با خشونت فراوان در آنها هستند... ما عاشق تضاد بین نقاشیهای او و پرترههای زیبای سیاه و سفید خود هستیم. اما ما به شدت از پالت رنگی که باسکیا در آثار هنری اصلی استفاده کرده بود پیروی نکردیم. علاوه بر سیاه و سفید، ما فقط از رنگ قرمز، رنگ های مختلف قرمز، که نماد خون است، استفاده کردیم و سعی کردیم در طبیعت انسان غوطه ور شویم و این احساس قوی را دریافت کنیم.
به نظر شما عکاسی مد هنر است؟
این خیلی نسبی است. یک تصویر مد می تواند قصدی برای آن داشته باشد، یک روح علاوه بر نشان دادن لباس... آنچه ما در تلاش هستیم انجام دهیم این است که نشان دهیم عکاسی مد می تواند هنر باشد، اما همچنین می تواند فقط یک محصول تجاری باشد.
امیدوارید مردم چه چیزی از این نمایشگاه بگیرند؟
اگر این نقاشیها را در بافت اجتماعی-سیاسی کنونیمان در نظر بگیریم، کل مفهوم مفهوم بسیار بیشتری دارد... امروزه، همه تصاویر را به اشتراک میگذارند، همه از اینستاگرام یا فیسبوک استفاده میکنند و چیزی را نشان میدهند که اغلب اوقات یک لحظه واقعی نیست، بلکه چیزی است که فقط برای آن ساخته شده است. تصویر... لحظه ای از زیبایی که فقط برای آن عکس وجود داشت، یک لبخند ساختگی، و غیره... نقاشی های ما سعی می کنند با این ایده بازی کنند. هیچ چیزی که شما می بینید واقعی نیست، زیرا پشت هر تصویری همیشه بی نهایت واقعیت های موازی شخصی که به او نگاه می کنید پنهان است.