وقتی صحبت از دنیای مدلینگ به میان می آید، تنوع در چند سال گذشته راه طولانی را طی کرده است. از ارائه مدل های رنگی گرفته تا مجموعه ای از اندازه ها یا مدل های غیر باینری، پیشرفت واقعی وجود دارد. با این حال، هنوز راه درازی برای تبدیل مدلینگ به یک زمین بازی وجود دارد. طبق گزارش تنوع The Fashion Spot، در فصل پاییز 2017، 27.9 درصد از مدلهای باند فرودگاه مدلهای رنگی بودند. نسبت به فصل قبل 2.5 درصد پیشرفت داشت.
و چرا تنوع در مدلینگ اینقدر مهم است؟ استانداردهای تعیین شده توسط این صنعت می تواند تأثیر جدی بر دختران جوانی که به عنوان مدل کار می کنند داشته باشد. به عنوان بنیانگذار اتحاد مدل، سارا زیف در مورد یک نظرسنجی مدلینگ در سال 2017، میگوید: «بیش از 62 درصد [مدلهای مورد نظرسنجی] گزارش دادند که توسط آژانس یا شخص دیگری در صنعت از آنها خواسته شده است که وزن کم کنند یا شکل یا اندازه خود را تغییر دهند.» تغییر دیدگاه در مورد تصویر بدن می تواند به بهتر شدن این صنعت برای مدل ها و همچنین دختران تأثیرپذیر که به تصاویر نگاه می کنند کمک کند.
مدل های مشکی و تنوع
یکی از بخشهای مدلسازی که بهبود یافته، ریختهگری مدلهای رنگی است. وقتی صحبت از مدل های مشکی به میان می آید، چندین ستاره در حال ظهور وجود دارد. اسامی مانند ایمان همام, لاینسی مونترو و ادووا آبوآه در فصول اخیر مورد توجه قرار گرفته اند. با این حال، می توان توجه داشت که بسیاری از این مدل ها از نظر رنگ پوست روشن تر هستند. در حالی که استفاده از مدل های بیشتر رنگ قابل ستایش است، اما این واقعیت باقی می ماند که زنان سیاه پوست دارای رنگ های متنوعی هستند.
همچنین ممکن است یک موضوع نشانه گرایی در صنعت وجود داشته باشد. همانطور که یک مدیر بازیگران ناشناس در سال 2017 به Glossy گفت، این کار با تعداد مدل های رنگی موجود شروع می شود. به عنوان مثال، برخی از آژانس های مدلینگ برای شروع فقط چند قومیت را در هیئت مدیره خود دارند و بسته های نمایش هفته مد آنها ممکن است کمتر باشد. آنها معمولاً شامل دو تا سه دختر آفریقایی-آمریکایی، یک آسیایی و 20 یا بیشتر مدل قفقازی هستند.
شانل ایمان همچنین در سال 2013 به تایمز در مورد برخورد با درمان مشابه گفت. چند بار توسط طراحان معذور شدم که به من گفتند: "ما قبلاً یک دختر سیاهپوست پیدا کرده ایم." ما دیگر به شما نیاز نداریم.» من بسیار ناامید شدم.
ظهور مدل های آسیایی
از آنجایی که چین به بازیگر بزرگتری در اقتصاد جهانی تبدیل شده است، در ابتدا شاهد افزایش مدلهای آسیای شرقی بودیم. از سال 2008 تا 2011 مدل هایی مانند لیو ون, مینگ شی و سوئی او در این صنعت سر به فلک کشید. دختران کمپین های بزرگ و همچنین جلد مجلات مد برتر را دریافت کردند. با این حال، با گذشت سالها، به نظر می رسید که این فشار برای دیدن چهره های آسیایی بیشتر در مد کاهش یافته است.
در بسیاری از بازارهای آسیایی، مدل هایی که مجلات را پوشش می دهند یا در کمپین های تبلیغاتی ظاهر می شوند، مدل های قفقازی هستند. علاوه بر این، محصولات سفید کننده در مکان هایی مانند چین، هند و ژاپن نیز محبوب هستند. ریشههای میل به پوست روشنتر میتواند حتی به دوران باستان و یک سیستم طبقاتی ریشهدار گره بخورد. با این حال، ایده استفاده از مواد شیمیایی برای تغییر رنگ پوست در سال 2017 چیزی نگران کننده است.
و مدلهای آسیای جنوبی با رنگهای تیرهتر یا ویژگیهای بزرگتر عملاً در صنعت وجود ندارند. در واقع، زمانی که Vogue India جلد دهمین سالگرد خود را با بازی پرده برداری کرد کندال جنر ، بسیاری از خوانندگان از رسانه های اجتماعی استفاده کردند تا ناامیدی خود را ابراز کنند. یکی از کامنتکنندگان در اینستاگرام مجله نوشت: «این فرصتی بود برای تجلیل از میراث و فرهنگ هند. برای به نمایش گذاشتن مردم هند. امیدوارم در حرکت رو به جلو تصمیمات بهتری بگیرید تا الهام بخش مردم هند باشید."
مدل های انحنا دار و سایز پلاس
Vogue Italia برای شماره ژوئن 2011 خود، شماره منحنی خود را با مدلهای سایز بزرگ عرضه کرد. پوشش دختران شامل تارا لین, کندیس هافین و رابین لاولی . این سرآغازی برای مدلهای منحنی در صنعت مد بود. اگرچه پیشرفت کند بوده است، اما ما دیدیم که اشلی گراهام جلد ۲۰۱۶ Sports Illustrated: Swimsuit Issue را دریافت کرد و اولین مدل سایز بزرگ را به نمایش گذاشت. گنجاندن مدل های منحنی مانند گراهام، باربی فریرا، ایسکرا لارنس و دیگران به حرکت اخیر در مثبت بودن بدن می افزاید.
با این حال، مدلسازی سایز بزرگ هنوز هم با تنوع مشکل دارد. مدل های سیاه، لاتین و آسیایی به طور قابل توجهی از روایت اصلی غایب هستند. موضوع دیگری که باید به آن توجه کرد تنوع بدن است. اکثر مدلهای سایز بزرگ، شکلهای ساعت شنی دارند و تناسب خوبی دارند. همانطور که در مورد رنگ پوست، بدن نیز در اشکال مختلف است. مدلهایی که شکل سیب دارند یا علائم کشش قابلتوجهی دارند، اغلب علامتدار یا برجسته نیستند. علاوه بر این، این سؤال نیز وجود دارد که مدلهای منحنی را به این شکل برچسبگذاری کنید.
به عنوان مثال، در سال 2010، میلا دالبسیو به عنوان یک مدل در کمپین لباس زیر کالوین کلاین معرفی شد. در سایز 10 ایالات متحده، بسیاری از مردم اشاره کردند که او در واقع سایز بزرگ نیست. بهطور سنتی، برندهای مد لباسهای سایز بزرگ را سایز ۱۴ و بالاتر میزنند. در حالی که برای مدل سازی، این عبارت سایز 8 به بالا را پوشش می دهد.
با آن تمایز گیج کننده، شاید به همین دلیل است که مدل های منحنی تر دوست دارند رابین لاولی از صنعت بخواهید که برچسب سایز بزرگ را کنار بگذارد. لاولی در مصاحبه ای با Cosmopolitan استرالیا در سال 2014 گفت: «شخصاً من از عبارت «سایز بزرگ» متنفرم. "این مضحک و تحقیرآمیز است - زنان را تحقیر می کند و بر آنها برچسب می زند."
مدل های ترنسجندر
در سال های اخیر مدل های تراجنسیتی مانند هاری نف و آندریجا پژیچ در کانون توجه قرار گرفته اند. آنها کمپین هایی را برای برندهایی مانند گوچی، Makeup Forever و Kenneth Cole ایجاد کردند. مدل برزیلی Lea T. در دوران تصدی ریکاردو تیسی در این برند به عنوان چهره Givenchy کار می کرد. با این حال، به طور قابل توجهی، وقتی صحبت از برندهای مد رایج به میان میآید، مدلهای رنگی تراجنسیتی تا حد زیادی غایب هستند.
ما همچنین شاهد قدم زدن مدل های تراجنسیتی در هفته مد بوده ایم. مارک جیکوبز سه مدل تراجنسیتی را در نمایش پاییز و زمستان 2017 خود در هفته مد نیویورک نشان داد. با این حال، به عنوان استاد کلمبیا جک هالبرستام در مورد روند اخیر در مقاله ای در نیویورک تایمز می گوید: «خیلی خوب است که ترانجسدی ها در جهان قابل مشاهده هستند، اما باید مراقب بود که فراتر از آن چه معنایی دارد و در مورد ادعاهای سیاسی. همه دید همه به یک جهت پیشرونده منجر نمی شود. گاهی اوقات فقط دید است."
امید به آینده
وقتی نگاه دقیقتری به صنعت مدلسازی و تنوع میاندازیم، باید کسانی را که در این کسبوکار به درستی انجام میدهند تحسین کنیم. از سردبیران مجلات گرفته تا طراحان، نام های قابل توجه زیادی وجود دارند که به دنبال افزایش تنوع هستند. کارگردان بازیگر جیمز اسکالی در ماه مارس در اینستاگرام شرکت کرد و برند فرانسوی Lanvin را متهم کرد که درخواست کرده است "با زنان رنگین پوست ارائه نشود". اسکالی همچنین در گفتگو با Business of Fashion در سال 2016 فاش کرد که یک عکاس از عکاسی از یک مدل به دلیل سیاهپوست بودن خودداری کرده است.
طراحانی مانند کریستین سیریانو و اولیویه روستینگ از Balmain اغلب مدلهایی از رنگها را در نمایشهای باند یا کمپینهای خود پخش میکنند. و مجلاتی مانند تین ووگ نیز طیف متنوعی از مدل ها و ستاره ها را پوشش می دهند. ما همچنین می توانیم مدل های اعتباری مانند جوردان دان که علیه تجربیات نژادپرستانه در صنعت صحبت می کنند. دان در سال 2013 فاش کرد که یک آرایشگر سفیدپوست به دلیل رنگ پوستش نمیخواهد صورت او را لمس کند.
همچنین میتوانیم به آژانسهای جایگزین مانند Slay Models (که نشاندهنده مدلهای تراجنسیتی است) و Anti-Agency (که مدلهای غیر سنتی را امضا میکند) برای گزینههای متنوعتر نگاه کنیم. یک چیز واضح است. برای اینکه تنوع در مدلینگ بهتر شود، مردم باید به صحبت کردن ادامه دهند و مایل به گرفتن شانس باشند.