Het creatieve duo Hunter & Gatti heeft hun passie voor schilderen en fotografie samengesmolten tot één project met hun tentoonstelling "I Will Make You a Star". De beelden, die deze maand tijdens Art Basel in Miami te zien zijn, van 1 december tot 30 december bij KATSUYA by Starck, nemen hun modefotografie van opmerkelijke figuren als Pharrell Williams, Diane Kruger, Toni Garrn, Anja Rubik en Bruno Mars en overstijgen de beelden met "over -schilderijen” vergelijkbaar met maskers die de gezichten van de proefpersonen bedekken. Geïnspireerd door de neo-expressionistische kunstwerken van Jean-Michel Basquiat, zijn de canvasstukken bedoeld om "eeuwig leven te geven" aan de originele afbeeldingen. FGR had onlangs de kans om met Hunter & Gatti (ook bekend als Cristian Hunter en Martin Gatti) te praten over de tentoonstelling en wat hun werk inspireert.
We houden van de suggestie om de schoonheid [van een beroemd persoon] te breken, het gezicht te veranderen en het bijna onherkenbaar te maken, in een poging om te laten zien dat je niet weet wie die persoon is.
Wat is de inspiratie achter de tentoonstelling? Wat maakt het anders dan anderen die je hebt gedaan?
De inspiratie achter de tentoonstelling heeft te maken met onze wens om het traditionele fotografieformaat nieuw leven in te blazen en er een geheel nieuwe betekenis aan te geven. Er is een zeker idee van kannibalisme in de modewereld, aangezien een foto die vandaag als belangrijk of baanbrekend kan worden beschouwd, morgen gemakkelijk kan worden vergeten. Bovendien beleven we een moment waarop commercieel zijn belangrijker is dan creatief zijn. Daarom zijn we drie jaar geleden begonnen met het overschilderen van onze foto's. Het was een poging om de wildvuursnelheid van de mode en de snelle cyclus van trends te bestendigen, om een nieuwe betekenis te vinden en het eeuwige leven aan onze foto's te geven. En, in zekere zin, maak ze menselijker met het gebruik van onze handen, de schilderijen en alles.
Meer in het bijzonder, voor "I Will Make You A Star", onze nieuwste serie overgeschilderde portretten van beroemdheden, lieten we ons inspireren door de neo-expressionistische schilderijen van Jean-Michel Basquiat. Het was onze bedoeling om de vergankelijkheid van roem en de grenzen van de populaire cultuur te verkennen, door onze sobere zwart-witportretten samen te brengen met de diepgewortelde kracht van Basquiat die ze transformeert tot iets unieks en tijdloos.
Waarom heet het "Ik zal je een ster maken"?
De eerste vonk kwam bij het kijken naar een documentaire over Basquiat. Toen Basquiat zijn eerste stappen in de kunst zette, benaderde Rene Ricard, een belangrijke kunsthandelaar die zijn werk op een feest zag, hem en zei: "Ik zal je een ster maken". Basquiat groeide niet alleen op als een groot schilder, maar ook als de ambassadeur van een nieuwe manier om kunst te begrijpen - de kunstenaar als een beroemdheid, als een populair icoon. De kunstscene van New York gebruikte Basquiat als een manier om de grenzen van kunst te herdefiniëren, als een nieuwe manier om het te verkopen. Daarom waren we van mening dat, net zoals tijdschriften onze foto's gebruiken om meer nummers te verkopen of de kunstindustrie het imago en de iconische persoonlijkheid van Basquiat gebruikt om zijn kunst te verkopen, we Basquiat kunnen gebruiken om onze foto's te verkopen en een nieuw leven voor hen... De beroemdheden en modellen die we fotograferen, worden op deze manier een nieuwe ster, geherdefinieerd door het gebruik van Basquiats portretten als onze inspiratie.
Waarom over de gezichten van beroemde mensen tekenen?
We hebben in het verleden talloze zwart-witportretten gemaakt van beroemdheden en modellen... Misschien heb je het gevoel dat je de afgebeelde personen echt kunt leren kennen, maar de waarheid is dat het maar foto's zijn; je kunt geen glimp opvangen van de echte persoon achter de foto. Je hebt de indruk dat je de persoon kent omdat hij beroemd is, maar in feite weet je niets over hem. Er komt niets uit deze foto's, behalve de prachtige afbeeldingen van de bekende personages. Francis Bacon heeft gezegd: "Het is altijd de taak van een kunstenaar om het mysterie te verdiepen. Zelfs in het mooiste landschap, in de bomen, onder de bladeren, eten de insecten elkaar op; geweld hoort bij het leven.” Daarom houden we van het idee om over onze foto's te schilderen. De portretten van Basquiat zijn rauw, diepgeworteld, sterk... We houden van de suggestie om de schoonheid te doorbreken, het gezicht te veranderen en het bijna onherkenbaar te maken, in een poging te laten zien dat je niet weet wie die persoon is. Zoals Bacon zegt, moeten we diep ingaan op de essentie van het personage en laten zien dat er iets diepzinnigs, obscuurs in ons allemaal zit. We wilden onze foto's een nieuwe ziel geven, gewoon spelen met het tegenovergestelde van wat we zien... Het is als een schreeuw, een antwoord op waarom diep ingaan op het mysterie van dit alles.
Hoe spreekt het werk van Basquiat u aan?
De inspirerende portretten van Basquiat zijn sterk, intuïtief en met veel geweld erin… We houden van het contrast tussen zijn schilderijen en onze mooie maar sobere zwart-wit portretten van beroemdheden. Maar we hebben niet strikt het kleurenpalet gevolgd dat Basquiat in de originele kunstwerken gebruikte. Naast zwart en wit hebben we gewoon rood gebruikt, verschillende tinten rood, dat bloed symboliseert, in een poging om ondergedompeld te worden in de menselijke natuur en dit sterke gevoel te krijgen.
Denk je dat modefotografie kunst is?
Dit is heel relatief; een modebeeld kan een bedoeling hebben, een ziel naast het tonen van kleding... Wat we proberen te doen is aantonen dat modefotografie kunst kan zijn, maar het kan ook gewoon een commercieel product zijn.
Wat hoop je dat mensen zullen meenemen van deze tentoonstelling?
Als we deze schilderijen in onze huidige sociaal-politieke context beschouwen, heeft het hele concept veel meer zin ... Tegenwoordig deelt iedereen foto's, iedereen gebruikt Instagram of Facebook om iets te laten zien dat meestal geen echt moment is, maar iets dat speciaal voor de foto... een moment van schoonheid dat er alleen voor die foto was, een nepglimlach, enz... Onze schilderijen proberen met dit idee te spelen; niets wat je ziet is echt, want achter elk beeld gaan altijd oneindige parallelle werkelijkheden schuil van de persoon naar wie je kijkt.