Аз хати парвоз то қолини сурх, тамоюли либоси лағжиш дар ин мавсим ҷаҳони мӯдро гирифт. Ва акнун бо либосҳои охирини баҳор-тобистон пӯшидани намуди зоҳирӣ осон аст. Мо як қатор либосҳои лӯхтакро ҷамъ овардем, ки аз ҳадди ақали либоси лӯхтаки пахта то рақамҳои тӯрӣ оро дода шудаанд. Барои дидани шаби санаӣ бо пошнаҳо ҷуфт кунед ё онро бо як ҷуфт пойафзоли ҳамвор нигоҳ доред. Варианти зиёде вуҷуд дорад!
