กาก้าออนบาซาร์ -ดาราดังเลดี้กาก้าขึ้นปกนิตยสาร Harper's Bazaar US ในเดือนมีนาคม โดยสวมลุคจาก Saint Laurent โดย Hedi Slimane นักร้องและหน้าตาของ Versace โพสท่าร่วมงานกับ Terry Richardson ที่ร่วมงานกันมานานสำหรับเรื่องราวหน้าปก ในฉบับใหม่นี้ กาก้าได้เปิดใจเกี่ยวกับมรดกของเธอ ปัญหาเกี่ยวกับอาหารและความซึมเศร้า Bazaar ของ March จะวางจำหน่ายที่ร้านค้าในสหรัฐอเมริกาในวันที่ 18 กุมภาพันธ์
เธอคิดว่าผู้คนในอนาคตจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับแฟชั่นในตอนนี้:
LG: ฉันไม่แน่ใจ ฉันคิดว่าจะมีการฟื้นคืนชีพของสุนทรียศาสตร์เหล่านี้—ยิ่งมีความกล้าหาญมากขึ้น บรรดาผู้ที่เสียสละเพื่อ "ขาย" อาจทำเงินได้ในขณะนี้ แต่พวกเขากำลังย่อตำนานของพวกเขาให้สั้นลง ฉันคิดกับตัวเองเสมอว่าฉันต้องการอะไร
ที่จะจำได้? ฉันไม่ต้องการที่จะถูกจดจำเป็นอย่างอื่นนอกจากความกล้าหาญ ความตั้งใจที่ดีเพียงอย่างเดียวในการสร้างรายได้คือการช่วยเหลือผู้อื่น ฉันอยากเป็นโอปราห์ ฉันอยากเป็นเมลินดา เกตส์ ถ้าฉันขายผลิตภัณฑ์อื่นที่ไม่ใช่ความสามารถของฉัน ฉันจะให้คนอื่นมากขึ้น
สิ่งที่ใหญ่ที่สุดที่เธอได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวเองจนถึงตอนนี้:
LG: ฉันรู้สึกหดหู่มากเมื่อปลายปี 2556 ฉันเหนื่อยกับการต่อสู้กับผู้คน ฉันไม่รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจของตัวเองเลย ฉันโกรธ เหยียดหยาม และมีความโศกเศร้าลึกๆ ราวกับสมอเรือลากไปทุกหนทุกแห่งที่ฉันไป ฉันแค่ไม่รู้สึกอยากต่อสู้อีกต่อไป ฉันไม่รู้สึกอยากลุกขึ้นยืนเพื่อตัวเองอีกครั้ง—กับอีกคนหนึ่งที่โกหกฉัน แต่วันที่ 1 มกราคม ฉันตื่นนอนเริ่มร้องไห้อีกครั้ง และมองเข้าไปในกระจกแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากต่อสู้ ฉันรู้ว่าคุณคิดว่าคุณทำไม่ได้ แต่คุณเคยทำมาก่อน ฉันรู้ว่ามันเจ็บ แต่คุณจะไม่รอดจากภาวะซึมเศร้านี้” ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย - แสงของฉันดับสนิท ฉันพูดกับตัวเองว่า “สิ่งที่เหลืออยู่ในนั้น แม้แต่โมเลกุลแสงเพียงโมเลกุลเดียว คุณจะพบมันและทำให้มันทวีคูณ คุณต้องสำหรับคุณ คุณต้องสำหรับเพลงของคุณ คุณต้องทำเพื่อแฟนๆ และครอบครัวของคุณ” อาการซึมเศร้าไม่ได้ทำให้ความสามารถของคุณหายไป—มันแค่ทำให้พวกเขาหายากขึ้น แต่ฉันมักจะพบมัน ฉันได้เรียนรู้ว่าความโศกเศร้าของฉันไม่เคยทำลายความยิ่งใหญ่ในตัวฉัน คุณเพียงแค่ต้องกลับไปสู่ความยิ่งใหญ่นั้น หาแสงสว่างเพียงเล็กน้อยที่เหลืออยู่ ฉันโชคดีที่เจอริบหรี่เล็กๆ ที่เก็บไว้
ในสิ่งที่เธอดีกว่าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก:
LG: ฉันกินเก่งกว่า ฉันไม่มีโรคเกี่ยวกับการกินอีกต่อไป ฉันยังดีกว่าที่จะไม่ปล่อยให้คนอื่นเอาเปรียบฉัน เมื่อห้าปีที่แล้ว เมื่อฉันเห็นใครบางคนที่มีวาระซ่อนเร้น ฉันปล่อยให้พวกเขาอยู่รอบๆ ตัวฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะเชื่อมัน ฉันคิดว่าถ้าฉันเพิกเฉย ในที่สุดพวกเขาก็จะได้เห็นฉันอีกครั้ง—ว่าฉันเป็นคนไม่ใช่ตุ๊กตา แต่มันไม่ได้ผลอย่างนั้น ฉันพูดขึ้นตอนนี้ ฉันตระหนักว่ามันเป็นความผิดของฉันเองที่ผู้คนเอาเปรียบ ฉันควรอยู่ท่ามกลางคนที่ชื่นชมในความสามารถ สุขภาพ เวลาของฉัน ฉันไม่ใช่ผู้จำนำธุรกิจในอนาคตของใครๆ ฉันเป็นศิลปิน ฉันสมควรได้รับดีกว่าซื่อสัตย์ต่อคนที่เชื่อในตัวฉันเพราะฉันทำเงิน